2007-11-13

روز 16 جون (ژوئن) 2005 حزب کمونیست مائوئیستی ترکیه و شمال کردستان در اثر حمله غافلگیر كننده ای بر یکی از كمپهای آنها ضربه شدیدی را متحمل شد، نیرو های دولتی ترکیه 17 تن از رهبران و جنگندگان ارتش آزادیبخش خلق که در راه برگزاری دومین کنگره حزب بودند را به قتل رساندند. این کشتار ظالمانه توسط هلیکوپتر های ساخت امریکا صورت گرفت، از هوا انقلابیون را بمباران نمودند و از زمین منطقه را زیر آتش مسلسل گرفتند. حزب قویا معتقد است تعدادی از رفقا زنده دستگیر شده و پس از شكنجه بطرز وحشیانه ای اعدام شده اند. انقلابیون جهان که با چنین ضایعاتی بصورت دردناکی آشنائی دارند، می دانند که جبران آن برای دسته پیش آهنگی که امید آزادی مردم است، به چه معنی است. اعلامیه های پشتیبانی مبنی برمحکوم نمودن این عمل وحشیانه دولت و ابراز همدردی با حزب کمونیست مائوئیستی ترکیه و شمال کردستان نه تنها از طرف احزاب و سازمانهای برادر در جنبش انقلابی انترناسیونالیستی بلکه از طرف بسیاری از سازمان های مترقی نیز ارسال شده است.
دولت ترکیه بلافاصله با بلوف در رسانه های خبری جهان اعلان پیروزی نمود که گویا «با یک ضربه مائو ئیستها را نابود کرده است». دولت اعلام كرد هیچ امکان ندارد مائوئیستهای ( حزب كمونیست مائوئیستی) دوباره بتوانند نیرو های خود را سازماندهی کنند و خود را به مثابه یک نیروی انقلابی بازسازی كنند.
درجو كنونی اوضاع جهانی كه با کارزار شدیدا ضد کمونیستی که از طرف امپریالییستها براه افتاده مشخص میشود و تا آنجا پیش می روند كه مرگ كمونیزم را اعلام می كنند، حکمرانان امیدوار بودند تا با استفاده از این ضربه وخیم هرگونه امید مردم به جبران این ضربه از طرف (ح ک م) را در هم شكنند، و با سیل تبلیغات در جهت مایوس كردن نیروهای پیشرو به حملات نظامی خود ادامه دهند.
حزب، بااین وجود، بر بستر خشم وسیع مردم متقابلا به ضد حمله دست زد. مراسم تشیع جنازه 17 تن از رفقای بخون غلتیده در چندین شهر برگزار شد، هزاران نفربرای همدردی به سركها (خیابانها) ریختند و بدینوسیله اعلان کردند که دشمن میتواند انقلابیون را قتل عام کند، اما هرگز نمیتواند امید به انقلاب را ازبین ببرد. هفت نفر از انقلابیون در منطقه درسیم، طی مراسم تشیع جنازه مشترکی که هزاران نفر در آن شرکت داشتند، بخاک سپرده شدند. چهار نفر همراه مراسم توده ای یی در استانبول دفن گردیدند. سه نفر در آنكارا و سه نفر دیگر در شهر های دیگری بخاک سپرده شدند.
میتنگهائی به این مناسبت در چندین شهر اروپائی با شركت هزاران نفر برگزار شد. روز 25 جون (ژوئن) پنج هزار نفر در مارشی در شهر دویزبورگ جرمنی (آلمان) به پشتیبانی از مبارزات انقلابی در ترکیه شركت کردند، سه هزار نفر در محفل یاد بود این رفقا گرد آمدند. در لندن یک مارش شصت و یا هفتاد نفری، در طول راه محله دالستن و حکنی نواحی ترک نشین شهر، به مارش پنچ صد(پانصد) نفری بدل شد.
علیرغم این ضایعه بزرگ، حزب توانست ساختار رهبری خود را بازسازی كند و فعالیتهای اصلی خود را از سر گیرد.
بسیاری از انقلابیون و هواداران حزب در ترکیه و سراسر جهان در مورد علل و چگونگی این كشتار نگرانی جدی نشان داده بودند. حزب نیز خود ضرورت تحقیق و بررسی در مورد امكان برخی مشكلات ایدئولوژیك، سیاسی و سازمانی جدی كه باعث پایین آوردن گارد حزب شده باشد، را احساس می كرد. بعد از یکماه بررسی عمیق پیرامون جزئیات واقعه حزب به توده ها گزارشی بخصوص در مورد چگونگی واقعه ارائه داد، تا به تعمیق درک انقلابیون برای نبرد های آینده کمک کند. گرچه این بررسی اولیه اشتباهات جدی را مشخص می كند، اما اشتباهات، اشتباهاتی بودند كه در مسیر رهبری برای رسیدن به آزادی علیه یک دشمن بیرحم صورت گرفته بود. مسئولیت خون هفده تن ازرهبران و انقلابیون مبارز همچنان بر گردن دشمنان طبقاتی است، و هرگز فراموش نخواهد شد.
جهانی برای فتح.